Çiçek Bozuğu Şiiri - Kağan İşçen

kentler kana kesmiş ben ininde bekleyişinin
kalbimin en kırık yeri çiçek bozuğu kendi halinde
sulak acıları sevmeyen satırlarıma gündoğdu
yaratılışının sürgün vermiş aydınlıklarında boğuluyorum
zaman cigaramın donmuş anlık tablosudur şimdi
durulmamış isteklerin acıya çalan yalnızlığı kısık sesli
yeniden yollara düşüp seni aramanın burukluğu göğsümde
dönmem ararım dönmem bekleme hiç
kollarındaki boşluğumla anla ölüm zamanda solması yüzümüzün
parça parça sararan fotoğraftı bizi dolduran
lime lime boşalıyor şimdi günlerimizin kasveti
hasta kış akşamları içtğim bir bardak su olmadın heyhat
ödeyemedim aşka borcumu
hesabımı hatıralar ödesin sensiz