Çiçek Şiiri - Fahri Yılmaz

Bir çiçeği bir de seni sevdim
Çiçeğin ömrü yoktu
Sonbaharla birlikte soldu
Sen ise içimdeydin ve orda açtıkça açtın
Her şeyim hatta damarımda kanım bile
Sakındığım canım bile sendin
Hatta öyle zaman geldi ki beni sen sandım
Nabzım bile sen sen diye atıyordu
Saatler bile senle başlayıp
Senle bitiyor
Güneş senle doğuyor
Akşam senle yitiyordu
Tek dileğim vardı bu hep böyle sürsün
Damarımdaki sen, kalbimdeki sen hiç bitmesin
Maalesef sende bittin
Kanımdan canımdan çekip gittin
Sana son birkaç sözüm var
Gün gelir solan bir çiçek
Bahar geldiğinde yeniden açacak
Ama bil ki içimde solan sen
Bir daha doğmayacaksın