Che Guevara Şiiri - Mesut Yüksel

Rosario’da bir rüzgâr doğar önce,
Nehir dilsizdir; ama bir kıta titrer.
Genç bir adam geçer kadrajdan,
Heybesinde tıp kitapları,
Gözlerinde bir kıtanın dinmeyen sancısı.

Bir motosiklet yarar dünyayı ortasından.
Egzozundan açlık tüter,
Teker izlerinden adaletsizlik sızar.
Bir çocuğun kemiğinde yüzyıllar birikir;
Bir maden ocağında teşhis konulur:
Bazı hastalıklar ilaç değil,
İsyan ister.

Dağlar onu fırtınayla çağırır sonra,
Sierra Maestra’da ter, barutla harmanlanır.
Kurşunlar isim sormaz,
Ama yoksullar gözlerinde kendi haysiyetini bulur.

Tarih kenara not düşer:
Ayağa kalkmak kahramanlarla başlamaz,
uyanışla başlar.

Havana alkışla dolar belki,
Ama ateş orada sönmez.
Çünkü özgürlük,
Bir bayrağa sığmayacak kadar uçsuzdur.

Haritalar dar gelir.
Dünya, sol göğsünde çarpan bir coğrafyadır.
Ve kanaması durmaz.

Bolivya’da zaman pusudadır.
Eller bağlanır, bakışlar değil.
Ölüm küçük bir odada beklerken,
Yüzü çoktan binlere bölünmüştür;
Duvarlarda, meydanlarda,
Yarım bırakılmış her kavgada.

Bir mermi bedeni susturur,
Ama bir fikir,
Yürümeye bir kez başladı mı;
Artık bir ad değil,
Bir halkın damarlarında
Ayağa kalkan devrim ateşidir.