Umut doluydu dünlerim,
Ne umudum kaldı ne de günlerim,
Tükenmek üzereydim ve tükendim,
Issızlaştım ve artık hayaletim.
Ceza-i melaikemdi akıl sağlığı,
Sabrın son akşam yemeği damakta tadı,
Denizi yardılar ve balıklar ayrı kaldı,
Evine dönecekleri hendekler yarıda baydı.
Kendime duyduğum öfke güçleşti,
En güzel yıllarım yorgun geçti,
Viran şehir ve hava iyice pisleşti,
Mutluluk soluk almak gibi teğet geçti.
Bir meltem kulağımı sıyırdı geçti,
Bu diyarı daha önce deniz gezmişti,
Yalandan gülmek zor gelmişti,
Lobotomi aynı yerde tekrar nüksetmişti.
Söylenen sözler havada kaldı,
Yerçekimli karanfil de yerde kaldı,
Kurduğum düşler küçülerek azaldı,
Avdayken avlandım dilim dışarıda kaldı.
Bambaşka bir hayat önümde vardı,
Gidenlerin arkasından ellerim havada kaldı,
Geçmiş kamburumda güçlendikçe haz aldı,
Dik durmaya çalışmak daha da güçsüz kıldı.
Sevinçler ve umutlar kursakta kaldı,
Bu denli senaryoya ağzımız açık kaldı,
Gülmek isterken gülüşler yarıda kaldı,
Tam bu nokta göğe bakma durağımdı.
Her güzel şeyin sonu geldi ve bitti,
Söylenecek söz kalmadı bir ömür gitti,
Yaşlar gözlerimi doldurdu ve geçti,
Bir şiir noktalandı ve burada bitti.
Kayıt Tarihi : 11.4.2023 21:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!