Ceza Şiiri - Koray Feyiz

aşkolsun o ölüme,beni gerçek kılabilen!
önceki yaşamım düştedir ancak.
dökülür yapraklar büyük halkalar çizerek
asıl benim olan güze alkış tutarken.

bir bana vergidir,veda üstüne veda,
uzak köprüler atarım kendime.
engelleri aranır durur engel olan
sonra kör boşluğun bıraktığıysa…

dost yalnızlık.
ey gölgelerin senfonisi!
bütün çirkinliklere karşı
beni tekdüze şeyler değil mi koruyanlar?

ne kadar yeşerip göverse de çınar
başı değemez bulutun
ilkyaza mendil açtığı maviliklere.
gökyüzündendir cezalar.