Hani kaçar ya uykuların
Yastığın altına gömersin kafanı
Olmadı öylece dönersin
Ama uyuyamazsın
İşte sen benim uyuyamadığımda gördüğüm rüyasın
Cama vurur yağmur damlaları.
Yüreğimin kıyısında minicik bir fırtına
Adını sayıklar içimdeki martılar
Ne bir simit atanları var, ne de onlara bakan gözleri insanların
Bu şehir hep ıslak gittiğinden beri
Ve ben, yine gözlerim nemli omuzlarım düşük başım önde bekliyorum
Çıkar yol bulamadım yine,
Bir sana baktım bir de bana düşman saate
Yok yok çıkar yol bulamadım yine…
Ne tarafa dönsem köhne bir karanlık,
Arkamda şelale sesi huzurunda ağlayan sessizlik
Ne yana dönsem yalnızlık senfonisi
Ne yana dönsem ellerinin kokusu
Ne yana dönsem dudakların dudaklarımda
Unutamıyorum işte, gözlerini arıyor gözlerim
Unutamıyorum işte her sabah hazırladığın kahvaltıyı
Unutamıyorum bana dokunan sözlerini
Neden geceleri çıkar insanın duygusu gün yüzüne, neden güneşte açmaz duygular da ay ışığını seçer "Merhaba" demek için..
Neden gün boyu gülen yüzler gülemez geceleri, neden daha soğuk gelir kış akşamları, ya da yakar kavurur yazdan kalma bir meltem..
Neden bütün mesafeler artar, neden korkular büyür, karanlıklar çöker yüreğine hiç bilmediği bir yük gelir oturur tam kalbine insanın?
Neden daha yalnız hisseder insan geceleri kendini, neden kalın gelmez battaniyeler de üşür insanın her yeri...
Neden geceleri açılır uykular gün boyu uykulu gezen gözlerde..
Ve neden geceleri özler insan..
Ne kadar soğuksa geceler
O kadar sıcak olur ellerin
Ne kadar uzaksa mesafeler
O kadar yakın olur gözlerin
Ve ne kadar aşıksa erkek bir kıza
O kadar pembe, bir o kadar da mavi olur evrenin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!