Kahramanmaraş Pazarcık 1965
ÇEVRE BİR EMANETTİR
Bu güzel, bu muhteşem tablonun,
Renkleri bir emanet, koru oğlum.
İnsana huzur veren bu tabiatın,
Değerleri bir emanet, koru oğlum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Konu toprak olunca, içinde tabiat güzelliği olunca
benim ilgim artar.
bunlara sahip olmak gerek mutlak.
yüreğinize sağlık...
duyarlı yüreğin duyarlı şiiri. kutlarım
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta