Cevdet Alpaslan (Yan Yana Yatan Dayım)

Bin dokuz yüz kırk üç de dünyaya bir can geldi
Kulağına ezanla adına Cevdet dendi
Anne babası değil, Kerimler hep sevindi
Dosta düşmana yarar, başkaydı benim dayım.

Çocuk denen yaşında Allah babasın aldı
Peygamberimiz gibi küçükken yetim kaldı
Sevim amca kızıydı onu eş diye aldı
Binlerce talebeye, hocaydı benim dayım.

İlim irfan sahibi öğretmendi hocaydı
Biraz serçe bir adam otoriter kocaydı
Altı çocuk sahibi adam gibi babaydı
Özü sözü bir diye, söylerler seni dayım.

Şaban, Talip, Alpaslan, en küçük Ahmet vardı
Perihan, Gülsen kızı, Sevim sırdaşı yârdı
Kanser denen bu illet ne zaman seni sardı
Acılarla hasbıhal, eyledi benim dayım.

Niyet halis olursa yaratanda çok sever
Yakını ziyareti, edeni Rahman över
Ömür denen süreye biçilmiyor ki değer
Annesiyle kabirde, yan yana yatan dayım.

Acıdan duramazken ter basarken yüzünü
Ölene denk unutmam dayı o son sözünü
Hiçbir şey söndüremez yüreğimin közünü
Gidişat hep onadır, bende gelecem dayım.

Ağrı, İzmir, Bursa’yı, getir gözün önüne
Abdestini alanlar döndü kıble yönüne
Sevdiklerin dostların koşup geldi ölüne
Avrupa’dan uçakla yetişenler var dayım.

Derler Cevdet Alpaslan, atmış yedi yaşında
Doğum ölüm tarihi, yazar mermer taşında
El açıp dua eder torunları başında
Okunan tüm Fatiha sanadır canım dayım.

Yazmışlar anasının başına Pazar diye
Kefenle son yolculuk burası mezar diye
Anamdan kardeşine geldi hatim hediye
Bilirim ki ayandır sözlerim sana dayım.

Kayaturan dünyada, baki kalıp duran yok
Şerefiyle yaşadı alnı açık gözü tok
Cenazede el açıp dua eden dostu çok
Hatim, amme, yasini bolca götüren dayım.

(23.03.2010 Saat: 21.53)