Çetin Özcan Şiirleri - Şair Çetin Özcan

dünyanın en güzel yerindeki,
en güzel ağacının..
en küçük dalının..
gölgesisin sen...

ışıksın sen..

zalim araba geldi araya daldı
sidal'ım küçüktü canını aldı
babası görünce ciğeri yandı
elifim çaresiz..bakakaldı...

sidal'ımın yaşı dokuzu aşkın

şiir yazmasını biliyor,
diyorlar..
seni sevdiğimi,
bilmiyorlar...

her zaman gülüyor,

korkmadan çekinmeden
sıkılmadan..utanmadan..

arkası gelir nasılsa
yeterki başlansa..
istense yeterki..

yeşil bir araba gidiyor önümde
gözüm tekerleklerine takılı..
kim bu insanlar arkasında
bir pazar akşamı
neden ağlıyorum..

ne olur yorma beni
bırak uyuyayım sessizce...

gecelerimi bölme ne olur
anlamsız uykularımı rahatsız etme
kimse farkında olmadan uyuyayım ne olur..

kalbim ağrıyor yazamıyorum
içim acıyor durduramıyorum...

yıldızım kaydı
mavi gökyüzümde..
bir gözyaşımı ilk kez

bir bir düğümlenir bütün organların
hiç birisi eskisi gibi çalışamaz olur..
ne görür nede duyarsın..

kaybedersin her şeyi genç yaşında..
en verimli zamanında

hiç bir şey değişmedi
sen gittikten sonra..

gidişin bitanem;
mutsuzlukları çoğalttı
acılarımızı kalıcı kıldı

gitme diyebilirim sana
ama gidersen...
sadece gidişin kalacak aklımda...

oysa yanımdayken
hep aklımdayken