Çok olmuş kuruyalı mürekkebi
Yazdıklarımın
Tırnaklarımla kazıdım
Mürekkebini
Kanadı yüreği
Meğer çok olmuş
hangi el tuttuğunu koparır
gül niyetine
hangi el parçalar zincirleri
güle vurulmuş bahar niyetine
hangi el
fesleğen toplar
Bir roman yazılacaksa senin için yazılmalı güzel dost.
Tam beş yıl dolu, dolu dostluğunla, eskiyen yıllar içinde geçen sevinçli, hüzünlü, kavgasız, şamatasız, zaman. Ayrılığın senin dilinden dillenip hazan mevsiminde savrulup kulaktan kulağa koşması, bana hep yalan rüzgârı gibi gelmişti.
Konukluğumda dostların dilinden düşen sözler, belki de geceye düşen zemheri soğukluğundan daha da soğuktu. “Can dost ay sonu ayrılıyor buradan”! Demeleriydi. Oysa dillendirip ayrılığı kulaklarımıza, mahkûm edip, asan sen değil miydin? Ama bir başkasının dilinden dinlemek, ayrılığın yüreğe bir mısmar mıh gibi işlemesiydi…
“Beş yılın özeti bumu? ” diye sordum kendi kendime. Ya da söylenecek “Hoş çakal! ” sözünü.
“Hoş” olan seni tanımak, seni sevmek, senle hayatın, bulunduğumuz mekânın, güzelliklerini paylaşmaktı... Oysa “Çakal” senin gidişinden sonra, bize kalan bu ortamdı. Hoşça geçen beş yıl, ne benim nede başka birinin demesiyle “kalmayacak”, zamanı gelmişse söylenecek, her şeye bir nokta koyup Hoşça-kal demek.
Kalemi elimden bırakıyorum. Mürekkepler dağılıyor günlüğümün hüzün sayfalarına. Konukluğumun kapısını aralıyor dışarı çıkıyorum. İçime derin bir Yakacık havası çekiyorum, beş yıllık nefes doluyor yüreğime. Yıldızlara takılıyor gözlerim ne kadar uzaktalar “sen”gibi.
Zaman nedir senin için?
İki çift laf etmek mi?
Veya oturup bir köşede pineklemek mi?
Yoksa kovalamak mı yaşamı?
Zaman
Bence en değerli gerçek
Hüseyin Erdoğdu'nun anısına
mevsim kış
gecelerimizde zemheriydi Sarıkamış
kum gibi dağılırdı patatesler
tandırın narında
Nasıl bir gündü
Nasıl anlatsam bilemiyorum ki
Kalabalık caddelerden geçtik
İnsan selinin ortasından
Ne onlar bizi fark etti
Ne de biz onları
meltem rüzgarları bırakıp güne
camakene gülüşünü asan
ey atılmaz sevda
başka bahar değil benimkisi
araladığın mevsimin pencersinde
seyrindeydim
sen yoktun
tenimde nikotin kokusu
küllükte küllendi zaman
dudaklarım
demli bir çayın hasterinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!