Ceset Benmiyim? ! Şiiri - Hafize Hanaylı

Ben içimde saklarım sevgimi.
İlk gören tutuklayacak beni
Ben göstermelik sevgiyi bilmem.
Sevdaya sevdalanmış bir yaratığım.
Kabuslu gecelerin sabahı,
Çoğu zaman şarkıların ağlayan gözü.
Sevdasının yüreğine giden yolu şaşıran,
Yumruk kadar yüreği ile kocaman,
Elinde ona yazılmış şiirleri taşıyan,
Sevgi ile yanan kalbin, taa kendisiyim!
Gecenin matemiyim çoğu zaman...
Günün gülen yüzüyüm ağlasamda.
Geceleri hayallerini yıldızlara asıp,
Gün yüzü görmeden öldüren katilim!
Sevince vaz geçmeyen şekilsiz ruhum!
Üç on beş vapuruyla ona giderken,
Yüreğini suya düşüren aptal martıyım
Hala, ya severse umuduyla yaşayan,
Ben ona koşmaktayım yorulmadan.
Ve hala menzilime çook uzaktayım.
Elimde sevdama yazılmış mektuplarım...
Hangi @ mail adsersine postalayacağım?
Ve, hangi zamanda geçer eline?
Yine bir ses duyumundayım gecelerin
Düşünmeden attığım adımlarımın,
Kırık dökük parçalarıyım.
Düş yorgunuyum, yorgunum!
Kendini kendine yoldaş eden,
Kendi acılarını yine kendiyle çeken,
Kocaman kentin yalnızlığında boğulan,
Kimsesiz bir zavallıyım ben!
Şimdi, meleklere satıyorum ruhumu,
Hiç yaşamadığım sevdama veda edip,
Gidiyoum! ! !
'Ama' geldiğim gibi değil,
Kırık dökük yanlarımı toparlayamıyorum,
Bir ölüm çekiyor kollarımdan, bir yalnızlık.
Bir onsuzluk var yanımda, bir çaresizlik...
Bir sevda var içimde dışımda kimsesizlik!
Ey benim bahar gözlüm!
Yaşanır mı boyun kadar sensizlik?