Çeresiz Sevda Şiiri - Kalemin Hüznü

Bazen varmışım sende bazen yokmuşum gibi
Sırtına saplanmış bir demir okmuşum gibi
Hududsuzca sevmeyen kalbe akmışım gibi
Vazgeç yaralı kalbim şu çaresiz sevdadan

Gerçek seven gönüller acıyla mı sınanır
Seviyorum deyince neden insan kınanır
Devran döner elbette candan gelen inanır
Vazgeç yaralı kalbim şu çaresiz sevdadan

Bir umutla bekledim belki gelirsin diye
Yaşadığım duyguyu sanki bilirsin diye
Kalbimdeki acıyı aşkla silersin diye
Vazgeç yaralı kalbim şu çaresiz sevdadan

İçli içli üflenen sanki neyin nefesi
Hapsoldum kaldım işte bura hüznün kafesi
Çığlık atıp bağıran sessiz gönlümün sesi
Vazgeç yaralı kalbim şu çaresiz sevdadan

Sevince benim gibi aşkla seversin sandım
O gülüşünü sevdim hayel kurdum aldandım
Seviyorum deyince heyhat inandım kandım
Vazgeç yaralı kalbim şu çaresiz sevdadan