Cepte Kalan Şiir Şiiri - Enes Papağan

Geceleri daha çok seviyorum.
Eğer gündüzse güneş tepedeyse,
perdeleri kapatıyorum.
O zaman inanmıyorum yalan sevgilere,
Kendimi güvende hissediyorum.

Bir rüzgar vuruyor pencereye,
Perdeleri açıyorum oradasın.
Sevdiğini söylüyorsun bana inanıyorum.
Ertesi gün rüzgar alıp götürüyor seni,
Bulamıyorum.

Gün geliyor bir dakika durmadan,
Bu şehirden defolup gitmek istiyorum.
Hiç kimse, hiç bir anı gelmesin aklıma.
Ben gidiyim uzaklara,
Onlar kalsın burada.

Bazen herkes arkasını döner ya sana,
Yapayalnız kalırsın etrafındaki kalabalığın arasında.
Bazen Cepte kalan bir şiir,
Bazende durmak bile istemediğin bu şehir,
Çok şey öğretiyor insana.

Bazen kullanılmış hissedersin ya kendini.
Duygularının yada hissettiğin şeylerin,
Hiç bir önemi yokmuş gibi.
İşte gerçekler bir tokat gibi yüzüne vurulsada,
Her şeye rağmen gülebilmelisin bu hayata...