Cennetten Selam Var Yusuf

(Rıza’dan Yusuf Hayaloğlu’na mektup)

Nasılsın Yusuf?
Dün gece rüyanda adımı yine bağıra bağıra söyledin…
“Ulan Rıza!” dedin,
Sesin buraya kadar geldi, Yıldızlar bile titredi.

Hani diyorsun ya,
“Gelseydik balığa çıkacaktık, Ne çekersek birayla yutacaktık…”
Ben burada, cennetin kıyısında,
Bir sandal yapıyorum şimdi,
Üzerine senin için bir yer bırakıyorum.
Geldiğinde yine beraber çıkarız balığa,
Ama bu sefer sonsuzluk denizinde.

Saat sekizde gelecektim yanına,
O lanet kamyon aldı beni Yusuf,
Gelirken, cebimde birkaç lira vardı sana borç verecektim,
Hani şurada meyhanenin köşesinde buluşacaktık ya,
Ömrüm yetmedi Yusuf ömrüm yetmedi…

Karımı anlattın ya bana, O çatlak karıyı, o gudubeti…
O merdivenden düşüşüm bile gülümsetiyor beni şimdi.
Üzülme Yusuf, Burada karı da yok, bela da yok,
Ama özlem var, Senin gibi bir dosta duyulan, tarifsiz bir özlem.

Orta ikiden bırakmıştık,
Matematik ağırdı diyorsun,
Burada matematikte bile işlemiyor Yusuf,
Sayılar bir anlam taşımıyor artık,
Ama hatıralar hâlâ canlı,
Hani o Fener maçında seninle iddiaya girip,
Millete ısmarladığımız yemekler gibi.

Askere ayrılmıştık bir tek,
Sen Bornova, ben Gelibolu…
Ama şimdi ne batı var ne doğu,
Sadece seninle bir masaya oturacağım günü bekliyorum.

Diyorsun ya hani,
“Benim beğendiğimi anam istemedi…”
onun gösterdiğini ben sevmedim. ’’
İyi ki sevmedin lannn,
yoksa benim gibi bir gudubete düşerdin.
Belki kadınlardan yana şansımız yoktu ama,
dostlukta çok şanslıydık.

“Ne kolay söylediler, Rıza öldü dediler” diyorsun ya,
Ölmedim be Yusuf…
Sadece yanından geçtim,
Senin yazdığın her satırda
Biraz daha diriliyorum.
Kefeni giydirdiler bana, evet,
Ama ben onu, senin sözlerinle süsledim.
Tabutumun tahtalarına senin sitemin çakıldı.
Hangi dost, hangi kardeş böyle anılır be Yusuf?

Diyorsun ki,
“Birkaç güne kalmaz, ben de gelirim…”
Yavaş gel be kardeşim, yavaş gel
Daha yazacak çok şiirin var, Ben seni bekliyorum ama
Sen oralarda hâlâ anlatmalısın bizi.
Dostluğu, sitemi, delikanlılığı ve tabi aşkı…
Sen yaz ki ben burada duyayım,
Sen yaşa ki ben burada övüneyim.

Ah be Yusuf,
Seninle hayal ettiğimiz Dostlar Meyhanesi
Belki orada kuramadık,
Ama burada bir masa hep boş,
Senin için.
Gelince rakıyı ben doldurucam,
Şerefe, sen kalkacaksın…

Köksal Çelik