Cennete Gün Dökülünce Şiiri - Nuri Taner

CENNETE GÜN DÖKÜLÜNCE

1.

demir, bronz aşkına susturun
kıvılcımları.
bir yüzüm yanar ki
erguvan ağlamında.

hangi ateşi harlasam,
tutuşur
bahar dalları
bahar dalları.

2.

ey yüzüm!
nikel, krom aşkına eri!

sevmedeyken,
sevmedeyken
yasemin,
fesleğen, peki, bu gülmek neden?

niye ellerim ağustosun yakasında
niye dağlar katında ağlaşır
yüzüm!

3.

titrek bir meltemin burukluğundaysan
çekesim gelir seni bir leylak gibi
parmaklarımla,
derin deniz tülleri yaydım
al, sarın
serin bir şal tadında..

ey yüzüm!

kenevir halatlar,
kır çiçekleri gibi
virada şimdi.

4.

gülüşlü bir ağustosun altın tadı
çöker toprağın damağına.

yüce dağlar adına susun şimdi,
gözlerim nerede?
hangi dalga boyunda
yüzüm?

belki takılmıştır bir buluta
ondandır ağlamaklı,
sıkılgan.

5.

saydım,
yankının en büyüğünü,
duyularıma düşünce!

ondandır,
sardunyalarla titreşir pencere.

cennete gün dökülünce
su döner çeliğe,
sevgi,
sevgi derinde
ama
yüzüm nerede?

6.

kükreyen deli dalgalar gibi
bir dağ devrilmesin,
uykusu kaçmasın
teknenin.

yüreğimin fiyortlarında ağlayan
deniz kızlarının sesini duyarım.

al gözlerimi,
bak sonsuza,
sevginin alizeleri
kıyıda halatları emer!

saklanma ey yüzüm!

bu zaman,
kendini zamana
niye gömer?

7.

ey yüzüm!

sal,
kır çiçeklerini,
sarmaşık güllerini!

bir ışıklı şamandıra gibi
şimdi,
şimdi
kucaklıyorum seni..

19.08.2000