Cennet Şiiri - Doğan Çeçen

Cennet

Bir gün gelir de
Tüm sözler susarsa,
Ve gözlerin
Bir veda gibi bakarsa bana,
İşte o an anlarım
Cennet senin kalbindeymiş…

Ne gökyüzü isterim o vakit,
Ne yıldızlar üstüme düşsün…
Bir tebessümün yeter bana,
Bütün karanlıkları yakmaya.

Sonsuzluk bir denizse eğer,
Ben kıyısında seni beklerim.
Dalgalar yüreğime çarpar,
Adını söyleyemediğim her an gibi.

Cennet ne bir ödül ne bir vaat,
Cennet,
Sensizliğin olmadığı bir nefes.
Bir elin diğerine kenetlendiği
O derin güven hali gibi…

Ve şimdi bil ki,
Her seher vakti sana çıkan dualarım
Sadece seni değil,
Sana çıkan yolu da kutsuyor.

Çünkü sen,
Cennetin yeryüzü hâlisin.
Bir damla gözyaşının içinde
Bin huzurun saklandığı
O en kırılgan sevgi hâlisin…