kendim sadece bendim; ben,
sen olunca kendimi sevmeyi öğrendim
sevmek sana ait bir eylem olunca
kendimi gözlerinde eyledim...
hangisiyim ben
söylediklerimin hangisi
neredeyim ben
nedir bu olmayanı olduran
yalanlar miras mı kaldı geçmişimden
çok fikir hiç fikirdir dostum
bir söz içine binlerce
düşünce
binlerce yalan ya da gerçek
sığdıramazsın
ya yalanı gerçeğe
görebildiğin kadarındasındır gerçeğin
duyabildiğin kadar ince noktasında
hayallerinin gerçeği gördüğü yerdedir
umut etmek dediğin
hangi dille gitmişsen kalbine
sana gökyüzünden bakmak
semaya aşk veriyor kalbim üzerinden
sen yağmuru
bulutun tatlı süprizi zannedersin
gökyüzünden düşen göz yaşlarıydı
sana döktüğüm cennetin taneleriyle birlikte süzülen
tam ortasında
şaririn dediği gibi tam ortasında
ruhun ve kalbin kesiştiği
bir akıl gibi sevmeli...
sözsüz ve kelimesiz bir kaç damla öpücük
huzurlu bir mevsimin gerektirdiği kadar
uyuyordum zamansız
gece yarısından kalmış dertlerle
uyandırıyordu televizyon
televizyonda bir kaç adam vardı
kabusumdakilerden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!