Ben boş yere mapusluk yattım,
Dilimde özgürlük türküsü.
Avlusunda voltalar attım,
Duvarları ömür törpüsü...
Yattığım paslı demir divan,
Devri yitik sahil akşamlarından birinde;
Küçük balıkçı barınağından gelen,
Eski bir şarkı;
Her bir notası yıldız olurcasına geceye,
Esrarlı palmiyeler,altında dolaşan sayısız insana,
Başlamakta İstanbul sende,
Ben zor öğrendim tütün sarmasını,
Acemice titrerdi parmaklarım.
Andıkça anamın ak yazmasını;
Hasretle çınlardı kulaklarım.
Mırıldanırken surlardan tarihin türküsünü rüzgâr,
Uzanır da Fatih Sultan Mehmet ve Boğaziçi Köprülerinin kolları,
Asya’yı Avrupa’ya şehr’i İstanbul’da,renklerin cümbüşü ile bir başka bağlar…
Maviye,yeşile gün kızılı dokunurken sende yasaklıdır da efkâr,
Motif motif şadırvanından tarihin;
Ezan seslerinde,aksi sedasının alırken bizi koynuna huzur balkonları,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!