Cenaze Merasimim Şiiri - Fatih Tekiner

Bir sala okundu ilk önce.
Sonra müezzin adımı söyleyip “Mevla rahmet eyleye” dedi.
Ve duyurulmuş oldu, ölümüm insanlığa...
Cenazem yıkanıp omuzlara alındı.
Cami bahçesindeki musalla taşına götürülüp konuldu.
İkindi namazına müteakip toplandı cemaat.
İmam duygusal bir konuşma yapıp helallik istedi.
İmam:
“Nasıl bilirdiniz?
Cemaat:
“İyi bilirdik.”
İmam: “Haklarınızı helal ediyor musunuz? “
Cemaat:
“Helal olsun.”
Üç kez tekrarladı imam.
Sonra er kişi niyetine namazım kılındı.
Tekrar omuzlara aldılar.
İmam önde, cemaat arkada, ben omuzlarda kabristana gittik.
Kabristana gidene kadar beni sevenlerin çoğu zaten alıştı
yokluğuma.
Tam alışamayanlarınsa hafiflemeye başladı hüzünleri.
Kabristana vardık.
Kabrim zaten hazırlanmış.
En yakınlarımdan bir kişi mezara girdi.
Başım kıbleye gelecek şekilde beni yatırdı.
Üzerime tahta dizdiler.
Sonra herkes kürek sırasına girdi.
Üzerime üçer beşer toprak attılar.
En son Kuran ve dua okunup baş sağlığı dilendi.
Baş sağlığının ardından herkes günlük hayata döndü.
Gülüşmeler ve şakalaşmalar defin devam ederken
başlamıştı zaten.
Hayır, yadırgamıyorum.
Hayatın olağanı budur zaten.
Ben şimdi faydası olmayan keşkelerimle toprak altındayım.
Sizse keşkeler biriktirmektesiniz.