Cenaze Şiiri - Bayram Yıldırım

Dağlar ağlar bu gece, rüzgârı da yas tutar.
Bayrağın rengini kan, yıldızını felek yutar.
Her adım bir hâtıra, bastığın yer can yakar.
Gönüller ki mezardır, ümidi de topraklar.

Gör ki düşman yüreği hançer eder bağrını,
Kardeşin sessiz kalır duymadan ahlarını.
Koymadılar defterlere vefânın acı hatırasını,
Bir avuç yâdigâra sattılar vatanın toprağını.

Feryâdın göğe çıkar ki sükût olur cevâbı.
Bir millet ki uyanmazsa olur zulme kitâbı.
Duyulsun artık şu hâzin şühedânın azabı,
Yıkılmadan gel de kaldır kimsesiz vatanını.

Hâkir eylersek kanımızdan Evlad-ı Vatanı,
O zaman nasıl ödenir bu yetimlerin hakkı?
Sarsılır gökler bile duyunca fuzulî efgânı,
Şu yürekler yeter aslında diriltmeye cânânı.

Düşünce minârelerden bir bir yerlere ezan,
Milletin ki yükselince haykırışları semâdan,
Şevk ile gene sineye vurunca hançeri cihan,
O zaman belki de silkelenip uyanır bu vatan.