Cemreye Ağıt Şiiri - Arafat Arık

Artık yazmayacağım zor da olsa ismini,
İster yaldızlı taç et isterse boğ cismini.

...

Senin silüetinden can bulan kelebekler,
Ve ilk tebessümünü sende sayan bebekler,
Ağlasın ardın sıra seni bulsun ağıtta,
Belki satırlarımın yazıldığı kâğıtta.

Senin yüzün suyuna meyve veren yapraklar,
Geleceğin mevsime hasret çatlak topraklar,
Ağlasın gidişine hayat gözyaşındaymış.
Ağlamayı bilmeyen çilenin başındaymış.

Şimdi âlem yas tutsun kardelenler ağlasın,
İsmini candan öte can bilenler ağlasın.

...

Hani sen güleceksin diye çiçek açmazdı,
Hani kıl kıpırdamaz, hani kuşlar uçmazdı,
Hani bir nefesinden irem kokardı cihan,
Hani bir bakışından kopan binlerce tufan.
Yıldızlar yere insin gökdelenlere inat,
Yeryüzünün kederi utancına teminat.

Gamzelerinde açan kızıl güller ağlasın,
İsmini söylemeyen bahtsız diller ağlasın...

...

Denizler gözlerinde buluşurdu evvela,
Bahara kokun sinmiş, iliklerinde hâlâ,
Saçlarını okşayan meltemler nerde saklı,
Var mı doğuşa gebe, kendisinden yasaklı.
Feryadım sükûtumun gizlenmiş ahı mıdır?
Yokluğun günahımın narh-ı siyahı mıdır?

Damlana erişmeyen buruk umman ağlasın,
Suretine ram olmuş deli boran ağlasın...

...

Gittiğin yer uzak mı, sıcak mı avucumdan,
Yine gelir mi sesin doğar mı başucumdan.
Seni tatmayan yürek boşa yaşadım saysın,
Her izdivaç fesholsun aşkı boşadım saysın.
Yürüdüğün yolların taşı olur mu dünya,
Yokluğunla bitenin başı olur mu dünya.

Senin külüne tutkun yeni doğan ağlasın,
Bahar kara bürünsün, dertli hazan ağlasın,
Bahtını hece hece kara yazan ağlasın,
Şiirin kuytusunda yenik ozan ağlasın...

...

Ufuklar dudağından içmişti badesini,
Her ölümlü seninle doldurdu vâdesini,
Ölüm sende dirildi, buldu ifadesini,
Aşk seninle duruldu, aştı iradesini.
Yakamozlar telaşlı bulut kesmiş sesini,
Canevimde zelzele, zorluyor kafesini.

Saniyeni bir ömür sayan zaman ağlasın,
Şakaklarımda çakan ilk heyecan ağlasın,
Bir tek sığınağındı, garip sılan ağlasın,
Günbegün, gözü yolda sessiz solan ağlasın...

...

Mademki gözyaşıymış gidişinin bedeli,
Kaç mustarip boğuldu sana rücu edeli.
Sen ki yine ufukta, yine ezberimdesin,
Yine kılıç kuşanmış, en derin yerimdesin.
Ama sana bin defa, son defa yazıyorum,
İzlerini içimden yaşımla kazıyorum.

Ateşinde yanmadan tüten duman ağlasın,
Evren sele karışsın, tüm asuman ağlasın,
Çehren gerçeğe ukde, ucuz yalan ağlasın,
Gecenin kucağında öksüz kalan ağlasın,
Bir kez uğramadığın yıkık liman ağlasın,
Sırrı kendinde gömük sebil roman ağlasın...

18-Ağustos-2008