Cemal Safi Şiirleri - Şair Cemal Safi

Aşkıyla tutuştum nur cemalinin
Muhammed sevenin caneviyim ben.
Hasan Hüseyin’ in İmam Ali’ nin
Yandığı ateşin aleviyim ben! ..

Gönlümün perdesinde en hazin sahnesin sen
Felâketim olacak aşka bahanesin sen
Mecnun bile Leyla’ ya bu nazarla bakmadı
İlahlaştın gözümde nasıl efsanesin sen? ..

Sevmek şöyle dursun sensiz baharı
Yaşamak ölmekten hazin geliyor
Kapanmış sabahın bütün yolları
Geceler ömrümden uzun geliyor...

Kadehler açıyor dostla aramı

Medet bekliyorum vurduğu yerde,
Oralı olmuyor siyah gözlerin.
Gönlümü dağlıyor gördüğü yerde
Kanıma susamış silah gözlerin...

Her yalan sözüne iftira ekler,

Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!

Git de şen şakrak geçen günlerine gün ekle,
Beni kahkahaların sustuğu yerde bekle.

Ben hayak kurup da masal yazmadım,
Sözlerim bir aşkın hatırasıdır,
Kimsenin kalbine girip gezmedim,
İzlerim bir aşkın hatırasıdır...

Bilmiyorum nerdeyim ne haldeyim ben kimim?
Ayrılırken kimliğim adresim sende kalmış
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış

Akların kaybolduğu renğin ahenk bulduğu

Canan için canıma eziyetim var benim
Mecnun’ a gıpta eder vaziyetim var benim
Şükür Allah’ ıma ki dertten şiir üretip
Halimi arzedecek meziyetim var benim...

Yorgunum, bitkinim, bitabım artık,
Belâgatli değil hitabım artık,
Her sayfamda hatta her satırımda
Yazılısın, cilt cilt kitabım artık...