Çem û Zozan Şiiri - Serdar Yusuf

Çem û Zozan

Rizgar bikî deyşt û Zozan,
Azad bon li çiyan.
Sing bidin ber rextan,
Por spîkî li van rîyan.

Îro roh raketîye, şev azad bû ji mera,
Dengê fisengî tîjî hatin ser dera.
Teyr fîrîya ji helina, ar ket nav çiya, çerbu li vira,
Dengê azadî li ber çavê min visya.

Vî şevî, sibe bidyana, roh azad bû ji dile nexweş,
Ji diroka xwedi Daye, ji dayika dest girtîyî karkeru servan
Rengên biharê didin bi şênayî,
Li porî van sterk bin, di ber nîge van berf dihelîya.

qediya xewnî şevê, roh avit derket ber çavê,
Rih azad bû, bersiv dane.
Çefîya sor li pişta geryan.

Azadî li ber çeman, li welat bûye dilan,
Kes nema li malan, gişt bûn berbi ye evîn a Şîran.

Ez û tü bî evîn a dile rêvî,
Ez û tü bî sebra gûlê bi nav,
Ez û tü bî rihê Sipan û Botan,
Rizgar bû, dil di kesk u sor u zer da.