Cem Han Şiirleri - Şair Cem Han

Cehennemi yaşadım bu hafta, sanki idam için taktılar boynuma yafta,
Sensizliğin zorluğunu yaşadım,sensiz geçen günlerde yıllarca yaşlandım.
Çok özledim seni sesin çınladı kulaklarımda, toz olmanın tozları gözlerimde,
Yaptığımız atışmalarımız, şakalaşmalarımız büyük yer yapmış yüreğimde.

Seni unutmak için vurdum kendimi çaya,ıhlamura biraz da zencefili limon'a,

Sus sakın söyleme, beni terk ettiğinde,
Resimlerini yırttığımı, adının yazdığı rehberimi attığımı, şiirlerini okurken ağladığımı.
Bitmeyen sevgimi kalbimin derinliklerine gömdüğümü,onsuz olmanın beni öldürdüğünü
Onu nasıl sevdiğimi,rüyalarıma bile girdiğini.

Sus sakın söyleme,beni ağlatıp gittiğinde,

Gecem gündüzüne karıştı,gündüzüm gecene,
Sözüm sözüne karıştı,hecem hecene.
O bakışınla,sevgim sevgine akıştı,
Tenim tenine,terim terine karıştı.
Bir büyük sevdaydı bizimkisi...
Ama şimdi tarihe karıştı.

Roma dan kalkıp gelen atlılar,
Dünya güzeli İstanbul da soluklandılar.
Oldu başkenti koca imparatorluğun,
Sonu geldi cahilliğin,vahşetin,barbarlığın.
Roma'ya,Bizans'a,Osmanlı'ya yuva oldu,
Yayıldı şehrin her tarafına,hatıralar doldu.

Kandimi ummanda bir damla su sandım,
Yıllarca özlemini çektiğime kavuşup baka kaldım.
Pervane oldum,deliler gibi döndüm,döndüm,
Dualarım kabul olsun diye,yalvarıp göz yaşı döktüm.

Azgın akan ırmaklar,nehirler,sellermiydik,

Korkuyorum gözlerine bakmaktan,baksam...
Anlayacaksın içimde ki yanan ateşi
Hissedeceksin yakanın sen olduğunu
Kalbimin derinliklerinde yerinin bulunduğunu

Bu korku ile yaşanır mı,duyulan sevgi saklanır mı

Bir heyecanla,bir telaşla yolculuğa koşuldu,
Kalp çarpıntılarıyla peygamber toprağına kavuşuldu.
Yeşil kubbenin altında yatan efendimiz,
Dedik ki senin yoluna feda olsun bedenimiz.

Gece demedik,gündüz demedik koştuk mescidine,

Yer,Gök bir oldu.Her yer karanlığa gömüldü,
Korkulan gündü,kıyametin kopacağı görüldü.
Haksız haksızlığını anladı,haklısını buldu,
Son anında pişmanlığını sundu.

Bütün ölüler dirildi,

Bir telefon sesi uyandırdı düşümden,
Arayanın sesi ayırdı beni düşüncemden.
Ne hayaller kurmuş,rüyalarımda görmüştüm,
Bizi sevenler şahit oldu,bana aşkı gömdürmüştün.

Dön,dön bakalım nereye kadar döneceksin,
Kendi etrafında dönmekle ne elde edeceksin.
Yoksa dünya ya nazire mi yapmak istersin?
Oysa dünya döndü,gündüz geceye selam verdi,
Aylar,mevsimlere gönül verdi.