Cem Büyükkaya Şiirleri - Şair Cem Büyükkaya

Haydi gel bir düş kuralım birlikte...Biraz mavi,biraz yeşil alabildiÄŸine uzanan...Biraz senden,biraz benden olsun içinde...Sınırları senden ibaret...Seninle başlayıp seninle biten...Bir dünya kuralım birlikte,hayallerimiz buluşsun...AlabildiÄŸine uçsuz bucaksız olsun Aşk...Ve tutulsun yüreklerimiz biri birine,sevişsin rüzgarlarda ruhlarımız...Topraklarında umut tohumları ekelim...Ve filizlensin sevda gönlümüzde...Biz Aşkı büyütelim... Haydi gel bir resim çizelim birlikte...Biraz mavi,biraz yeşil umutlara çalınan...Biraz senden,biraz benden de olsun ama içinde...Sen kadar güzel,ben kadar mert...Sen kadar tutku dolu,ben kadar tutuklu...Sen kadar deli dolu,ben kadar serseri belki biraz...Gel bir şiir yazalım ikimiz...SensizliÄŸimde yazılanlardan farklı olmalı ama bu kez sözleri...İçinde acı olmasın misal...YokluÄŸunun dokunmasın kalemime sakın...YorgunluÄŸum okunmasın bu defa mısralarından...Aşka hasret olmak yerine,Aşkı anlatsın buram buram...Ilgıt ılgıt esen yelleri anlatsın,fırtınaların yerine...Gün batımlarının karanlıÄŸı çaÄŸırdıÄŸını anmak yerine...Gün doÄŸumuna umudunu sarıp sarmalasın her bir satırına ellerimiz...

Hatırlar mısın GelinciÄŸim derdim sana? Ulaşılmazımdın taa en başında…Uzanmak isterdim,dokunamazdım…Koklamak isterdim,uzanamazdım…Koparmaya kıyamazdım,öylece uzaÄŸından seyreder seni…Yakının da olma avuntusunda düşler kurardım……Daha varlıÄŸın nedir bilmezken,hiç olmamışlıÄŸının kollarında bile yokluÄŸuna dayanamazdım…GelinciÄŸim derdim sana,hatırlar mısın? TopraÄŸını bile kıskanırdım senin...En tuhafı da bu biliyormusun...Bunca insan toprak olmaktan korkarken,ben toprak olmayı dilerdim...Toprak olaydım,sorgusuz açardın elbet yüreÄŸimde...Tutunurdun bana sımsıkı...Mevsiminde açar,gün gelir kaçardın belki olsun...Ben senin mevsimini beklerdim...

DeÄŸişmezsin...DeÄŸişir mevsimler,resimler...DeÄŸişir belki kaderim de bir an için yüzüm güler...Ama sen deÄŸişmezsin...DeÄŸişir dünya,insanlar...Olur ya; belki bulur beni de bir gün mutluluklar.Ama sen hiç deÄŸişmezsin...Ben deÄŸişirim belki,acılar acıtmaz olur yüreÄŸimi...Belki alışırım zamanla yokluÄŸuna bile...Gözyaşlarım diner bir gün elbet yine gülümserim...Ama sevmem başkasını...Sevemem...Bakışlarım yakışmaz başka bakışlara...Ellerim tutmaz yabancı elleri...Belki bedenim yaslanır tanımadıÄŸı bedenlere...Belki düşerim.Ama dokunmaz hiç bir ruh sen gibi yüreÄŸime...Belki dokunur kirlenmiş elleri...Belki alırlar ne kaldıysa senden geriye...Ama varlıÄŸım senindir...DeÄŸişmez...İçimde ki sen.DeÄŸişmez sevdan.DeÄŸişmezsin sen de... Sen de! Bana ne istersen de! Adımı ne koyarsan koy...Dost de! Düşman de! Kardeş de! Kalleş de! Öldü de istersen...Yok de! Hiç olmadı de! Unut gitsin adımı bile...Ä°stersen anma beni...Ä°stersen hiç düşünme... Sen de! Bana ne dersen de! Adımı ner koyarsan koy! Suçlu de! Kız bana,kır beni! Ä°ster vur hicranın koynunda beni...Ä°ster at acının kollarına...Ä°ster vur beni en zalim sürgünlere...Ä°ster at,ister savur beni yokluÄŸunun zemheri gecelerine...Cezalandır beni,beni daÄŸıt...Beni böl yalnızlıÄŸıma...Beni yaÄŸmala...Dost de! Düşman de! Kardeş de! Kalleş de! Öldü de istersen...Yok de! Hiç olmadı de! Unut gitsin adımı bile...Ä°stersen anma beni...Ä°stersen hiç düşünme...Ardımdan ne dersen de! Sen de! Adımı ne koyarsan koy! DeÄŸişmezsin...DeÄŸişir yollar,uzaklara vurur beni...Büyütür yıllar hasretini de tuzaklara vurur beni...Onca şey geçer gider gözlerimden...Kaç sabah acıtır beni...Kaç gece haram olur daha kim bilir? Her şey deÄŸişir de...Sen deÄŸişmezsin içimde...

Hadi uyandır beni söyle,gördüğüm zamansız bir rüya olmalı? Hadi git,uzaklaş,rüzgarın değmesin bana.Değmesin bakışların bakışlarıma.Tenimde kalmasın kokun.Hasretine vurulmasın aciz varlığım.Hadi git,değmesin ellerime sıcaklığı bir kez bile ellerinin.Acıyla son bulacaksan ömrümde git! Hatıralarıma ekleyeceksen yalanlarını durma bir an bile! Ne olur git,sevmeyeceksen.Kalmayacaksan yanımda dokunma,dudağımda kalmasın tadın.Ne olur git öyleyse senin de Aşk olmasın adın...

Hadi uzaklaştır beni kendinden...Yakınımdan bile geçmesin sevmelerin sıcaklığı...Narına düşmesin bedenim...Adın takılmasın dilime sakın...Yarınlarıma vurmasın gölgelerin...Girme gecelerime,rüyalarıma hiç bulaşma ne olur...Bırak sensiz kalsın düşlerim,bırak yarım kalmışlığıyla,acıya alışmışlığıyla kalsın yüreğim...Bırak kırgınlığım dursun içimde...Bir de sen dokunma gönlüme,sonsuza dek tutunmayacaksan...

Hadi ardına bile bakmadan çek git yolumdan...Çevir başını...Hadi git,uzaklaş...Sakın sen de sevme beni...Seni sevmeme izin verme ne olur...Benim karanlıklarım boğar seni...Aydınlığın yetmez her ikimize de...Umutların kırılır çaresizliğimde...Vazgeçmişliğim yakışmaz hem sevmelere...Takatsizliğim düşürür bizi,mecalsizliğim seni de tüketir içten içe...Ne olur sevme beni...Seni sevmeme de izin verme...

Ey Aşk sen nelere kadirsin...Güldürende sensin küçük mutluluklarla,ağlatan da sensin koskoca yangınlarla...Güzel rüyalarda buluşturanda sensin,uykusuz gecelerde kan kusturanda...

Ey Aşk sen nelere kadirsin...An olur göz görmez olur sana düşünce,an gelir bir el uzanmaz yere düşünce...An gelir ruhumu alır sarmalarsın sıcacık bakışlara,an olur gark edersin son bulmaz kara kışlara...
Gün gelir bir kıvılcım olur düşersin yüreklere,gün gelir büyürsün yangın olup talan edersin...Gün gelip yol alır senle yürekler umudun maviliklerinde,gün gelir alır yutarsın,kaybolur gider sevdalılar karanlığının derinliklerinde...

Ey Aşk sen nelere kadirsin...Olmazı oldurur,öldü denilen aciz bedenlerimize yeniden can verirsin...Gün gelir yaşamak dediğin zorunlulukta her gün binlerce kez öldürürsün...Senle huzur bulurken ruhlarımız bir bedende...Gün gelir ecel olup,çığlık çığlığa söker alırsın...Ve bilirim zalimsin...Bir an bile gözünü kırpmazsın...

Gidiyorsun! Durma git! Ardından ağlamayacağım bu kez bilesin...Durma git! Kal demeyeceğim,eğer onu bekliyorsan...Durma git! Sensin bu suskunluğuma sebep...Bu kırgın,bu küskün halimin sebebi sensin...Bu insafsız ayrılığın,bu zamansız kaçışın da olduğu gibi... Gidiyorsun! Durma git! Ardında hiç bir şey bırakma sakın...Gülümseyişini,sohbetini,bütün hatıralarımızı da al yanına giderken...Ardında hiç bir şey kalmasın bu sevdadan yana...Giderken sevişmelerimizi de al da git! Bana yalnızca bir resmin kalsın,duvardaki resmine dokunma...Geriye ne varsa al öyle git...

Gecenin Rengi nedir sizce? Gece varlıÄŸında belki de yüzlerce renk barındırır aslında...Ay ışıÄŸı,gökyüzünün alaca karanlıÄŸı...Şehrin süsü allı morlu ışıklar,gölgeler,karanlıklar ve gecenin kuytusunda yansıyan onlarca renk... Hangisi Gecenin gerçek rengidir? Denizin dalgalarda ki göz kırpmalarımı,yoksa yıldızların yansımaları mı? Yoksa şu karşı kıyıda yanan sokak lambası mı? Hani biri mor,biri sarı...Hangisi aydınlatır en çok sokaklarımızı...Şu gelen geminin üstünde ki yeşil ışık mı yoksa? Deniz feneri yüreklerimize de yol gösterebilir mi peki? Gecenin içerisinde saklanmış hayatların çıÄŸlıkları mıdır bu karanlıÄŸın asıl sebebi? Etrafımızda onca renk varken bakışlarımızda ki bu karaltı niye? Islak,donuk,saydam ve hissiz...Ne ye dokunsak onun rengini mi alır gecemiz? Neyi özlüyorsak onu mu resmederiz gözlerimize...İçimizdeki aydınlıklar yenildiÄŸinde karanlıklara,sessiz sedasız kayıplar düşüyorken bir bir kaldırımlara ve faili meçhul cinayetler ardı arkası kesilmez bir hızla infaz ediyorken yüreklerde sevdaları...Ä°nadına beyaz için çırpınıyorken adam yürekler siyaha bulanan bu çirkinliÄŸin içerisinde...Ve kirleniyorken kırmızıda mavi de bu bataklıÄŸın içinde gitgide...Satılıyorken yeşil umutlar,pembe düşler hayat kadınları gibi kiralanıyorsa çirkin emellere...Ve haram eller deÄŸiyorsa en temiz düşlere... Hangisi sizce gecenin asıl olan rengi? Karanlık mı aydınlık mı? Yüreklerde yanan ateş mi kırmızısı gecenin yoksa hunhar cinayetlerin yerde bıraktıÄŸı kanlar mı? Ya gökyüzü? Siyah mı? Mavi mi? Gri mi? Daha saymalı mı? Aslında öylesine büyük bir savaş var ki gecenin içinde...Bütün çirkinlikleri gizleyen karaltılar her yanını sarmışsa da gecenin...Bakmasını bilene,bakan gözlere göre aydınlıklara da çıkar bütün sonu karanlık görünen yollar...

Sana geliyorum yar...Sana çıkıyor bu sapa yolların sonu...Bu hırçın dalgalar,bu deli rüzgar...Karşı koyulmaz sandığın bütün acıları koynuma alıp geliyorum sana...

Sana geliyorum yar...Senli yarınlara çıkıyor bütün bu sarp dağların ardı...Derin uçurumlar,sonsuz ormanlar...Aşılmaz sandığın bütün mesafeleri boynuma asıp geliyorum sana...

Sana geliyorum yar....Sana çıkıyor bu zalim gecelerin sabahı...Kör karanlıklar,taş duvarlar...Son bulmaz sandığın bütün kabusları içime gömüp geliyorum sana...

Ben kader mahkûmuydum…

Hani sevdaları iki kere mahpus…

3 kalın parmaklık

Nasıl delicesine severdik birbirimizi… Aklımızın ucundan bile geçmemişti ikimizin de, bu zamansız ayrılık… Nasıl sonsuz güvenirdik, nasıl da bağlıydık gönülden. Söz bile vermeksizin birbirimize, yaşardık sevdayı çılgıncasına…

Meğer ne hoyrat savurmuşuz sözleri… Sevdayı nasıl har vurup harman savurmuşuz… Ya gülümseyişleri… Gülümseyişleri nasıl tüketmişiz farkında bile olmadan…
Nasıl gözüm kapalı yürürdüm seninle… Hatta öyle ki ölüme bile… Gitmek mi? Bitmek mi? Hiç ama hiç, bir an olsun düşünmemiştim bile… Ömür biterdi, zaman. Yollar tükenirdi de biz asla… Dağlar ayrılırdı da biz kopmazdık birbirimizden…

Meğer ne yanılmışız… Meğer nasıl bir boşlukta tutunmamışız birbirimize… Düşüyormuşuz farkına varmamışız… Üşüyormuşuz aldırmamışız… Gelip geçiyormuş zaman önümüzden, bizden çalıyormuş da ucun ucun anlamamışız… Meğer iki yabancı gibi yan yana duruyormuşuz aynı resimde onca zaman… Bir kez olsun kafamızı kaldırıp bakmamışız…