Çelişki Şiiri - Ruh Hastası Bülent Ceylan

Sonra
Sonra soguk kış geceleri girdi aramıza
Fırtına kopuyordu pencerenin kenarındaki boşlukta ıslık çalıyordu
Gökyüzünde sayısı üç beş tane yıldız
Vazoda kurumuş güller
Hatırımda yatagıma düşen ihanetin fısıltıları
Yaşadıklarımız gülün baharı aldatması gibiydi
Asice dudaklarına dokunan buse
Kirpiklerimizde binlerce yıllık gözyaşı
Yaşanan on binlerce pişmanlık ve hep bir sorumlu arama çabası
Giderken ardımızda bırakacagımız milyonlarca cevapsız soru
Kıskançlıkların peşpeşe sıralandıgı bin bir sebepten ibaret yanlızlıklar
Söyleyemedigimiz hoşçakal cümlesinin ardına sıgınmaya çalışmak
Dudaklarımızda ihanetin yalanların dizi dizi sıralandıgı kelimeler
Canımız yansada söylenen yalanları dinlemenin ızdırabı
Ortalıkta çok sevdigini sanan ama sahte duygulara sahip milyonlarca insan toplulugu
Senin için atan kalbimin bir yanı sızlıyor öbür yanına
dünden kalma hüzünleri eklerken gece
sensiz ve sevgisiz kaldığım cümleleri kaleme alıp unutmak istedim vedasız çekip gitmelerini
Biliyormusun günün sonunda geceye usulca yaklaşırken gökyüzü sanki benimle aglıyor
yağmur damlası ile ortaya karışık şiirler
dökülürken parmaklarımdan
Aralık kalan odada sırtıma vuran soğuk kış gecelerini de
habersiz saklamıştım seni koynumda
sevişmelerin bile hayal kırıklığıyla son bulmuşluklarım var benim sevgiyi iki dudak arasına sıkıştırıp
kolayca ayrılığa yol açanlara
kağıttan gemiler yapıp
kendi ellerimle süslemiştim halbuki hayallerimi belki sen seversin diye
kapanmak bilmeyen bir yaradır oysa hayat
yamalı düşlerimde
solmuş çiçeklerin izleri duruyor hala
beni tek ayak üstünde bırakan bu hayat ne yaman bir çelişkisin sen
BÜLENT CEYLAN