Çelişki Şiiri - Şerife Çoban

Evrende “ Dert “ diye büyük bir dünya varmış;
Dünya öyle büyükmüş ki bir tepsicik kadarmış.

Bu dünya oluşurmuş, elli tane şehirden;
Çok kalabalıkmış hepsi de birbirinden.

Öyle kalabalıkmış ki, iğne atsan düşmezmiş.
Ortalıkta topu topu üç beş kişi gezermiş.

Üç kişiden biri âmâ, hiç bir şey göremezmiş.
Karıncayı görürmüş de Süleyman’ı görmezmiş.

İkinci adam duymaz kulağı hepten sağır,
En ufak sesi bile işitir, bulur, duyar.

Üçüncü adam çıplak, yok üstünde elbise;
Upuzun hırkası var, bir de yere değmese.

Bu üç arkadaş gezerken oldukça acıkmış,
Bir tanesi küçücük bir kuşu yakalamış.

Kuş öyle büyükmüş, öyle etliymiş ki;
Zayıflıktan iplik kadarmış kemikleri.

Bu üç arkadaş kuşun etini başlamışlar yemeye;
Öyle kolay biter mi kuş, üç kişilik yemeyle.

Öyle çok yemişler ki filler gibi doymuşlar,
Kapılardan sığmayıp, iri yarı olmuşlar.

Öyle semirmişler ki hepsi de olmuş şişman;
Öyle zayıfmışlar ki ölmüşler, cılızlıktan.