Şu karga: “Gak” derken, “Bana bak” diyor
“Bu dünya geçici, ey salak” diyor
“Beni örnek al da, gününü gün et
Derdi bırak, çubuğunu yak” diyor
Ya Rab, şu insanı yeniden yarat
Gönlünde sevgiyi artır, kat be kat
Ruhu nurdan olmuş, cismi de olsun
Nefse akıl, akıla da vicdan kat
Yaradılışın sırları bilinmez
Yeteneklerin sınırı bulunmaz
Bazen, bir damlada ‘deryayı deniz’
Bazen, o deryada damla olunmaz
Âdem’den bu yana başladı yarış
Öyle kolay değil menzile varış
Sen uğraş - çabala, bir de geri bak
Geçtiğin mesafe bir - iki karış.
Mizan ve terazi kurulunca, gör
İnce ince hesap sorulunca, gör
Altın cüruf imiş, cüruf ta altın
Divan mihengine vurulunca, gör
Sevda ortamına girince bir kez
Artık o âlemden geri dönülmez
Sevgi, ‘ab-ı hayat’ olur, içilir
Madde, mânâ olur; âşıklar ölmez
“Toprak ana” derler, gerçekten ana
Öz anandan fazla değer ver ona
Toprak olacaksın, topraktır aslın
Atla kucağına, yat kana kana
Aşk şarabı içen bir hâlde durmaz
Yaptıkları işe akıl sır ermez
Gözü gönül olur, gönülü de göz
Sevgiyi görür de seveni görmez
Tuğlayı yaparlar, cüruftan, tozdan
İnsan ile benzerliği bu yüzden
Aramızda olan farka gelince:
Biz topraktan olduk, tuğla da bizden
Kerpicin yapısı toprakla saman
Pişirmek istersen, yanar o zaman
Pişmenin de bir kuralı var elbet
Kalbini temizle, ‘aman ha aman’
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!