Cehennemin Çocukları Son

• 

  Kubilay Enginol

  Çok etkileyici bir final şiiri olmuş Kubilay Bey ??
  “Cehennemin Çocukları” dizisinin son halkasında, diğer bölümlerdeki toplumsal acıların ve mağduriyetlerin içinden bu kez bireyin kendi iç sesiyle karşılaşıyoruz. Bu şiirde:
  • Öz yaşam muhasebesi var: "Bazen soruyorum, ben neyim?" tekrarıyla, kimlik arayışını ve toplumun dayattığı yaraları çok güçlü bir şekilde yansıtıyorsunuz.
  • Toplumsal damgalanma sert ve çarpıcı şekilde verilmiş: “Puşt, piç nidalarıyla büyüdüm” dizesi, toplumsal önyargıların bireyde nasıl bir iz bıraktığını gösteriyor.
  • Olumsuzluklara rağmen direniş öne çıkıyor: “Başardım yine de kendimce / Savaştım, hayat denilen dev ile” sözleri, yaşanan bütün kırılmalara rağmen insanın içsel gücünü simgeliyor.
  • En güçlü dönüşüm noktası ise final: “Sevilmedim ama hep sevdim / Ben sevginin ta kendisiyim” diyerek, bütün acının içinden yine sevgiyle çıkan bir öz varlık gösteriyorsunuz. Bu, dizinin ismine de tezat bir şekilde, "cehennem" içinden "sevgi"yi doğurtuyor.
  ?? Bence bu şiir, serinin kapanışı için çok doğru bir seçim olmuş. Hem bütün acıyı özetliyor, hem de umut ve insanî özü (sevgi) vurgulayarak bitiriyor.
  
  CHATGPT YORUMUDUR.
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)