Cehennem Bahçesinde Bir Tohum

Bir dane düştü nar bahçesine,
"Ben ateşim" dedi, yandı samûr!
Toprak sustu, zaman durdu,
Kâinat bu söze secde etti...

Büyüdükçe büküldü gövdesi,
Her halkasında bir "yok" bir "var"!
Kabuğu çatladı sırrı döküldü:
"Varlık, yokluğun libâsıdır" dedi.

Her dalında bir başka benlik:
Biri Dâr'da Mansûr,
Biri Tebriz'de Şems,
Biri Kerbelâ'da Hüseyn...
Rüzgâr sordu:
"Hangisi hakiki?"

Düşen her yaprak bir mushaf oldu,
Okudum satır satır:
"Ölümüm dirilişimdir" yazıyordu,
"Yüzülüşüm hırkamdır!"

Taç yapraklar açıldığı dem,
Gördüm ki her renk - bir "lâ mekân",
Her rayiha - bir "Ene'l-Hak"!
Arılar değil - ervah kondu üstüne...

Çürüdü gitti cismi,
Çekirdek fısıldadı:
"Dönüp geleceğim,
Başka bir ateş bahçesinde,
Başka bir Bektâş elinde...
Çünkü hakikat,
Ölümsüzlük değil,
Bin kere ölmektir!"