Cehennem Ateşi Şiiri - Gülsen Yüksel

Cehennem ateşini, gözyaşı söndürür derler;

Yanıyorsa memlekette cehennem ateşi
Alev alev yanıyorsa şehit analarının yüreği

Ha!.. cehennem ateşi
Ha!.. şehit analarının feryadı
Ne fark eder ki?

Istismar ediliyorsa üç yaşındaki çocuğu
Dağa kaldırılıp, yakılıyorsa o genç kızın bedeni
İşkence görüyorsa kedisi, köpeği

Ha!.. cehennem ateşi
Ha!.. memleketin utanç duvarı
Ne fark eder ki?

Hala çöp topluyorsa çöplüklerden
Nine, dede, öksüz, yetimler
Düşüyorlarsa hala bir lokma ekmek derdine
...ve en nihayetinde delirmemek mümkün değilse

Ha!.. cehennem ateşi
Ha!.. açlığın cehennemi
Ne fark eder ki?

Ki!..gözyaşı cehennem ateşini söndürüyorsa;

...ve hala ağlıyorsa bütün memleket
Kara bulutlar bir türlü dağılmıyorsa
Halkın gözyaşları dinmiyorsa?

Memleketimde alev alev yanan cehennem ateşini
Söndürmeli artık diyorum söndürmeli, bu halkın gözyaşları
... ve güneş doğudan doğmalı
Getirmeli memleketime baharı, en güzel baharı.

(Gülsen Yüksel – İsveç, 18.06.2018)