Cebimdeki Son Bahar Şiiri - Ziya Bekar

Cebimde rüzgâr esiyor,
Ekmek kuyruğu uzuyor,
Kuruşla yapılan hesap
Her gün biraz daha bozuyor.

Pazarda el titriyor soğana,
Çocuk “dondurma” deyince sus pus,
Bir kilo et, bir hayal artık,
İçimizde koca bir yoksulluk yutmuş.

Kiralar göğe çıkmış,
İnmek bilmiyor merhamet,
Bir yanda saray sofraları
Bir yanda kırık tabak, kırık ekmek.

Maaşlar geldiği gün gidiyor,
Borç defteri hep açık,
“Geçiniriz elbet” diyor ana,
Ama gözleri ıslak, yüzü kırık.

Çay ocaklarında umut kaynamaz,
Simit bile lüks olmuş bazı yerde,
Çocuklar sokakta büyüyor hâlâ,
Ama düşleri eksik, defterlerde.

Büyüyoruz, diyorlar ekranda,
Ama biz küçülüyoruz sanki,
Ne bir ferahlık var cüzdanda,
Ne bir huzur akşam vakti.