Cebbar Korkmaz Şiirleri - Şair Cebbar Ko ...

Karanlıklar çökmüş umutlarıma
Aydınlıktan eser kalmadı bende
Kelepçeler vurdum duygularıma
Mutluluktan eser kalmadı bende

Ey insanlık
Sen hala orda mısın
Çıkarı için dünyayı kana bulayan
İnsanlık düşmanı kapitalistlerin zulmüne
Sessiz mi kalıyorsun
Görüyor musun yaşanan haksızlıkları

Sen benim dağlarda kır çiçeğimdin
Saklardı dumanlar bulutlar seni
Göze görünmeyen aşk meleğimdin
Türküyle söylerdi ozanlar seni

Sen gözümde erişilmez yer oldun

Bana bir el salla
Son bir kez de olsa
Yüreğindeki acı dinsin
Ardından baka kalan gözlerimdeki selleri silsin
Bilirsin ki
Hiçbir yürek ayrılık istemez

Gençlik yıllarım,dı
Büyük aşk yaşadığım eşimi kaçırarak evlenmiştim
Babamın istediği akrabalarımızdan evlenmediğim için baban beni evden atmış düğün falan yapmamıştı
Bu durum benin için zor bir durumdu tüm aileyi karşıma almıştım
Kardeşlerimde bu konudan dolayı bana tepkiliydiler
Bi göz gecekonduya atıldığımdan eşimin yüzüne bakmaya utanır olmuştum yinede dünyanın en mutlu insanıydım diyebilirim

Bir kavgadır sürer gider
Saf değişir dava bitmez
Her kes öfkesini biler
Suç değişir dava bitmez

Soyguncular gelir başa

Aklar düştü sevgilim saçına
Kaçkar dağlarının karları gibi
Solğun vurdu yanağında alına
Kırılmış dalların narları gibi

Duruşu ceylandı bakışı melek

Gitti gelmez oldu zalim
Aşkımız yarıda kaldı
Çiçek açmıyor bahçeler
Bülbüller çağrıda kaldı

Hayallerim ağlamaklı

Sim siyah saçları
İri gözleri
Ceylan misali bakışları vardı
İlk gördüğümde
Nefesim kesilmiş uslum tutulmuş
İri gözlerinin sonsuzluğunda kendimi kaybetmiştim

Beni merak etme
Ben hala bur da
Bıraktığın yerdeyim
Ben hep aynıyım
Öfkem aynı öfke
Hırsım aynı hırs