Çay yasak Şiiri - Murat Ülkü

Çay yasak...Kahve yasak...
Rakı yasak...Şarap yasak...
Yemek yasak... İçmek yasak...
Sevmek yasak... Sevişmek yasak...
Q
Bu yasakları koyan hekim,
Herhalde duygusuz bir robot olmalı.
İnsan olsaydı, anlardı,
Kalbin en insani şeyleri yasaklamazdı.

İnsanlar önce kendini okumuyor.
Okusalar bilirlerdi; ne yasaklarla,
Ne haramlarla, ne günahlarla insan sınanmaz,
Gerçek duygu ne kapanır, ne de yarası lafla sıvanır.

Ey uzaktan sevdiğim, sevgili yâr,
Sen bunları boşver, sen bana gel.
Birlikte çay içelim, kahve içelim...
Kadeh kaldıralım rakıyla,
Ve sonra çılgınca sevişelim!

Sahi geçer mi içimdeki tüm hastalıklar,
Kabuk bağlar mı bu kanayan yaralarım
Senin sıcaklığına usulca sarılsam.....!

Ruhumdaki o büyük boşluk dolar mıydı?
Tenime değsen, yalnızca bir anlığına,
Tüm tabularımız o anda yıkılmaz mıydı,
Hiç korkmadan, yalnızca kendimiz olsak...

Bu dünya dört bir yanı yasaklarla çevrili,
Bazen nefes almak bile ağır gelir.
Ama seninle her şey serbest, her şey mubah,
Tüm yasaklar erir avuçlarımızda.

Gel de şifa bulsun, gel de dinsin sızısı,
Bu yaşlı, bu yorgun ve deli kalp,
Yasaklanmış tüm arzularımızla,
Sonsuzluğa yetecek tek bir an yaşayalım.

Bırak o doktorlar robot kalsın,
Bırak dünya kendi yasaklarında boğulsun,
Bizim dünyamızda sadece gerçek aşk olsun,
Ve o aşkın kudretiyle tüm yasaklar bozulsun!

Şimdi gel; bu ne bir veda ne de bir başlangıç.
Bu, sıradan bir tanışma da değil.
Ateşle yak bu yorgun, bu deli ruhu,
Yasaklı Cennet'te bile olsak,
Kimse bilmesin bizi, bizden başka...
Q
Oysa bir kahkahan, koca bir eczane dolusu ilaçtı.
Bir tutam saçının kokusu, tüm dertlere yeterdi.
Bırak, kalbimiz sadece hayatta kalmak için değil,
Yaşadığımızı hissetmek için atsın!

Ne yasak dinler bu deli divane sevda,
Ne de bir kural tanır gözlerinin ateşi.
Ne çay ne kahve ne de bir kardiyolog,
Sadece sen lazımsın bana,
Tüm yasakları unutturacak kadar...

Madem ki her nefesimiz bir yasak bize,
O zaman gel, her şeyi, her şeyi yapalım.
Öyle bir sarıl ki, yasağı koyanlar bile,
Aşkın en büyük şifa olduğunu anlasın.

Ve öyle öp ki, yâr, öyle bir öpüşle,
Yasaklar utansın dudaklarımızda.
Artık ne çay ne kahve ne de rakı...
Tek ibadetim, tek tiryakiliğim sen ol!