Çavuş Dedem Şiiri - Sûzi Kalp

Adı Ahmet ama herkes bilir,
Lakabı "Çavuş", titizliği ile ünlü bir erdir.
Suratı hep asık, bakışı keskin,
Sanki her an emir verecekmiş derin derin.
Suratı asıksa bir şey demeyin sakın,
Yoksa kanepeden kovar "Örtü bozulmasın" der, kaçın!
Kanepeye yaklaşan olursa anında radar açılır,
Örtü bir milim kıvrılsa, fırtınayı koparır.
Fiş takıntısı? O artık milli mesele,
"Elektrik çarpar" der korkutur bizi nedense.
Fişi çeker her gece "Bozulur bu televizyon",
Bir biz anlayamadık, fişle ne alıp veremiyon.
Ama uzaktan kumandayı da çok sever,
TV'yi ondan gizli açan olursa "Yine çok sesli" der.
Mercimek çorbasına düşkünlüğü dillere destan,
Bir tabak yetmez, ikincisi gelsin ardından.
Mercimek çorbası? Aman eksik olmasın sofrada,
Doysa da "Bir tabak daha versen fena mı olur?" bakışında.
Kahvaltıda götürür ciğerleri, karpuza gelince
Şekeri yok ama ya çıkarsa der, çevirir geri.
Evde bir kural var: Kimse dedemden sonra uyuyamaz,
Ev halkı uyumadan o gözünü kapatmaz,
Ama horlama duyuldu mu, tamamdır, rahat oluruz biraz.
5 oğlu 4 kızı... Torunlarla dolu evi,
Ama beni "Oğlum" diye çağırır, kız olmam fark etmez gibi!
Gezmeyi de sever, hep te ütülü giyer,
Pantolonu kaldırıp öyle oturayım der.
Ama ne olursa olsun, eksik olmasın evimizin Çavuşu,
Hem huysuz hem hayatımızın tuzu,
Anıyoruz seni bu anılarla,
Çavuş Dedem, sensiz bu ev eksik unutma...