Çatlak Şiiri - Ebru Oğuz

ÇATLAK
Elime tutuşturulan
Sayısı belli çanaklar mi
Bogazimdan geçecek
Lokmalar mi?
Göğüs kafesimi
Hareket ettiren solugumun
Sahibi kim?
Kaderi kim yazıyor?
Kederi kim etiketliyor
Doğum lekesi gibi?
Ana rahminden
Dusmeden önce mi
Muhurleniyor
Acılar?
O
Catlagimdan sizmadan önce
Yaşamla mujdelememis miydi
Nefesi uflerken bedenime?
Güzel meyveler, yemişler
Güzel ezgiler
Berrak nehirler
Serin ormanlar
Mis kokan çiçekler
Sunmamis miydi?
Öyleyse neden
Dilim var?
Neden kulaklarım
Gözlerim?
Bu eller bu ten,
Hissetmeyecekse,
Bu bacaklar bu ayaklar
Yüce dağları
Aşıp gecmeyecekse,
İçimde çılgınca çarpan
Yürek sevmeyecekse,
Neden bana verildiler?
Saçlarım yılan olup
Boynuma dolanacak
Bir günah emaresi,
Cinsiyetim kirli, cirkin
Bir utanç catlagiysa
Kusursuz dünyanın
Duvarlarında,
Cogalmanin hazzını
Neden işledi etime?
Kahkahanın
Coskunlugu var iken
Cekirdegimde
Susup ar etmem gerektiğini
Bana kim öğretti?
Rizkim bir meme ucundan
Akacak kadar
Hak verilmisken
Var olmaya,
Sonrasında elimden
Alınanlar miydi
Kader?
Ya da hucrelerime mühürlü
Kara kehanetler listesi mi?
Bir catlaktan var oldum
Asla sivanamayacak
Önüne taş konulamayacak
Duvar orulemeyecek
Bir çatlak.
Bana sunulan
Mujdelerimi almanıza
İzin vermeyecek
Kadar inatci,
Dallarimla başka çatlaklar
Açacak kadar güçlüyum.
Kader benim!
Elime verilen sayısı belli
Çanakları çoktan kırdım.
Yutacagim lokmanin,
Koklayacagim çiçeğin,
Yürüyeceğim dağların,
Savuracagim saçlarımın,
Haz duyacağım bedenimin
Kararı benim.
Ogretilerinizi kitaplarınızı
Kendinize saklayın.
Çünkü bu dunya
Benim catlagim...

2021/Ebru oğuz