Çarşamba 02.07.08 Saat=14:40

Hayatın en dip noktasında aşağıya bakıyorum
Bir adım atıp gitmek varken yapamıyorum
Ailem için değil benim ailem yok ki
Ablam var öyle kırılgan öyle naif biri ki
Her şeye rağmen yaşamaya çalışıyor
Belki seviyor, belki sevmiyor yaşamayı ama
Benim için, bizim için, kardeşleri için, kendi için
Yaşamak zorunda, uçuruma düşemez ki
Bir canı için yaşamak zorunda, annem için
Öyle tatlı ki, gözlerinin içine bakınca her şey anlaşılıyor
Onun yüreği daha çok acı çekiyor, biliyorum, hissediyorum
Bir canı olmadan yaşamak nedir bilirim
Bende bir canımı kaybettim bir canıma da ulaşamıyorum
Biliyorum dayanamıyor oda bu acıya, biliyorum
Bilmek istemediğim her şeyi bilmekten nefret ediyorum
Bazen dalıp gidiyor bakışları belki bir resimde. belki bir mezarda, belki de bir isyanda
Onsuz olmuyor, oda biliyor bunu, annesiz olmuyor
Ama ölemez ki ona kavuşmak istese de, rüyalarda bile ulaşamıyor
Anne demek Annem demek istiyor oda biliyorum
Ama diyemiyor Bende demek istiyorum ama diyemiyorum
Öyle benziyor ki hayatlarımız istemesek de bu acıları bu çaresizliği bu gözyaşlarını yaşıyoruz
İsyan etmenin faydası da yok artık
Çare yok
Çaresiz çarem yok artık yok