Çarpılıyorum tozpembe hayallerin eşiğinde
Yalansız hakikatlerin gerçeğine
Cellât yürekler tutamıyor kanlı ellerimi
Meçhul diyorlar girdabıma
Gökyüzü hakikatleri titretiyor kalbimi
Tutunduğum her dal kanattı bileklerimi
Hangi hayale uyandımsa heyula
Hangi şehirden geçtimse kerbela
Her istasyon son bekçisini öldürmüş
Her şairin kalemi kırılmış
Ölüm garında beklenirmiş ölümsüzlük treni
Aşk sancısı ruhumu tenimden ayırınca anladım
Kızıl bir kent akşamında
Mecnunlar çeşmesinden
Su içtiğimden beri
Kum fırtınaları kopuyor içimde
Leylalar yalan düştükçe
Leylalar şahı sancıtıyor ruhumu
Velut bir fırtınadır dinmiyor
Kumların kanıma akışı
Bir şairin kelimeler gemisini yakması
Kâğıtlara yazılmıyor
Gökyüzüne uzatıyorum kanlı ellerimi
Yolların bitmezliğinden usanmışım
Ey ulu kutlu köşeler tahtı
Tutun da çekin beni
Burada kaldıkça dibe batıyorum
Kayıt Tarihi : 24.5.2016 13:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!