Çarpıldığım Hakikat

Çarpılıyorum tozpembe hayallerin eşiğinde
Yalansız hakikatlerin gerçeğine
Cellât yürekler tutamıyor kanlı ellerimi
Meçhul diyorlar girdabıma
Gökyüzü hakikatleri titretiyor kalbimi

Tutunduğum her dal kanattı bileklerimi
Hangi hayale uyandımsa heyula
Hangi şehirden geçtimse kerbela
Her istasyon son bekçisini öldürmüş
Her şairin kalemi kırılmış
Ölüm garında beklenirmiş ölümsüzlük treni
Aşk sancısı ruhumu tenimden ayırınca anladım

Kızıl bir kent akşamında
Mecnunlar çeşmesinden
Su içtiğimden beri
Kum fırtınaları kopuyor içimde
Leylalar yalan düştükçe
Leylalar şahı sancıtıyor ruhumu

Velut bir fırtınadır dinmiyor
Kumların kanıma akışı
Bir şairin kelimeler gemisini yakması
Kâğıtlara yazılmıyor

Gökyüzüne uzatıyorum kanlı ellerimi
Yolların bitmezliğinden usanmışım

Ey ulu kutlu köşeler tahtı
Tutun da çekin beni
Burada kaldıkça dibe batıyorum