Çaresizlik Ve Sonuç Şiiri - Sevilay Sevim

Gömemiyorum seni maziye
Maziyi bir mezar yapamıyorum adına
ve koyamıyorum icine sevgini
Unuttum unutacagım unutmalıyım diyorum
Olmuyor bir türlü sensizliği başaramıyorum…
Kendimi olur olmadık şeylere verdim seni unutmak icin
Yapmadıgım seyleri yaptım
Bilmedigim dogrulugundan süphe ettiğim şeylere bile imza attım
Sırf seni unutmak icin…

Bu aralar her anı dolu dolu yasıyorum
Seni düşünmeye fırsatım kalmasın diye
Ama hayat öylesine acımasız ki
Bir yerlerde karsıma cıkarıyor
üzerini karalarla kapattıgım düşünceleri
Kendimle yaptıgım iç hesaplaşmalarda
Duygularıma yeniliyorum
Onu unut diyen mantıgım bu kez
Seviyorum seviyorum diye haykır diyor…
Sonra da silkiliyorum bu anlamsızlıklardan
Ve yine boguluyorum bir dünya kitaplara, dergilere, gazetelere,
Sırf seni unutmak için…

Haykırıyorum kendime bazen
bomboş seninle dolu olan odamda
Nasıl yapar bunu sana
bütün hayatını nasıl kendisinde odaklar diye
Bu odada cok arkadasına teselli veren ben
Kendime gelince yeniliyorum
Her bir cevapta kendimi ayrı bir bilinmeze sürüklüyorum
Seni sevdigimin ise tek bildigim oldugunu biliyorum
Yapma! Bu kadarını da yapamazsın diyorum
Ama yok..
Engel olamıyorum gözlerime aglıyorum, aglıyorum...
Seni bir kez daha yasıyorum
Senin için bir kez daha ölüyorum
Ve senin için yine kırıyorum elimdeki kadehleri
Penceremden iceri dogan güneş bile yetmiyor tebessüm etmeme
Seni yasıyorum
Seninle ölüyorum
Tekrar diyorum unutacaksın unutmalısın unut! Diye başaramıyorum
Sonra çözülüyor kalbimin bilmecesi yeniden ve bana sesleniyor,
Çaresizliğimin sonucunu;
“bırak artık kendinle cırpınmayı kalbin onu seviyor
Unutmayı unutulmayı ve söküp atmayı da hiç istemiyor”