Ufuk çizgisiyle gelen uğultularda buluyorum iç çekişlerle sessizliğimin hüznünü
Sorgularken çocukların ağlaması gözlerimden düşen solmuş yaprakları ölümün sonbaharında kıstırılmış keskin bakışımdaki nefreti boyuyorum
Akşamın kızılllığında acı türkü çığırıyor yürekler en kanlı ağlamasında.
bebeler göremeden köhne mavi gökyüzünü uçuyorlar melek kanatlarına canilerin günahlarını sırtlanarak bulutlara.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
