Çaresizlik Şiiri - Yusuf Şeyhun

Karanlık odalarda var olmayan umudumu arıyorum uzun zamandır
Elimde ışık kaynağım yok, düşüncelerim karanlık
Korku içindeyim sanki bu belirsizlik içinde, çıkışı olmayan labirentte dolanıyorum yorgun şekilde
Duvarı yoklayarak ve yalpayarak yürümek istesem de tuttuğum her yer, her kişi elimi kanatıyor sanki
Ve birgün yorgun bir şekilde çökeceğim bir köşe başında, artık çıkışı aramaktan vazgeçen bir kişi olarak
Başımı dizlerimin arasına alıp ömrün bitmesini bekleyeceğim
Bir ışık bulursam beklediğim yerde artık karanlığa alışmış gözlerimle onu da def edebilirim
Bu da uzun zaman sonra gelen umudun bırakacağı bir acı olacak