Çaresizlik Şiiri - Ali Temel

Çaresizlik nedir
Çaresizlik nedir diye sordum
Soğuk kış gününde ayakkabısız çocuğa
Ona göre ayakkabısızlıktı
Çünkü çocuktu çaresizdi
Onun tek düşündüğü ayakları idi
Üşüyordu ayaklarının parmakları
Buruşturup saklamaya çalışıyordu
Oysa elleri avuçlarının içinde
Gözleri soluk ve umutsuzdu
Ellerinden tuttum sımsıkı
Yüreğini döktü ellerime
Çaresizlik nedir diye sordum
Soğuk kış gününde elbisesi yırtık çocuğa
Ona göre üstünün başının yırtıkları idi
Çünkü çocuktu, çaresizdi
Kirden kararmış elleri ile
Utancından yırtıklarını gizlemesi
Hiç şefkat görmemiş yüreği idi
Çaresizce boynunu öne eğdi
Gözlerinin bulutları doldu
Onun hıçkırıkları boğazımı düğümledi
Beraber ağlayıp ortada kalakaldık
Oturup kadere, hayata kahrettik
O bana sarıldı ben ona sımsıkı
Kahrımdan dudaklarımı ısırdım
Ağzımın içi kan doldu taştı
Çaresizlik nedir diye sordum
Soğuk kış gününde memleketsiz çocuğa
Ona göre memleketsizlikti
Çünkü çocuktu, çaresizdi
Gözlerimin içine baktı durdu
Şimdi sen de mi çaresizsin
Şimdi sen de mi umutsuzsun
Şimdi sen de mi memleketsizsin
Utancımdan kahroldum
Ağla çocuk ağla
Bu utanç bizim değil
Bizi bu hale getirenlerin
ALİ TEMEL