Çaresizlik Şiiri - Memento Mori

Çaresizlik..
Yoktur sonu bu çukurun
Bir kere ayağın kaydı mı yolundan
Bir kere düştün mü,kimse tutamaz kolundan

Her seçim bir çaredir der bana üstadım
Söyle bana üstad bir ben mi böyle küstahım
Elimden bir şey gelmiyor demek kaçmak mıdır
Yoksa cehennem kapılarını sonuna dek açmak mıdır

Çaresizlik..
İşte yüz kere düştüğüm çukurundan bakıyorum
Ben ki senin o tebessümlerinin âfetzadesi
İşte yağmurum yağdı üstüme sel oldum akıyorum

Hissettim ki nefretin kabarıyor göğsünden dışarı
Yerinden oynatıyorsun bakışınla güneşi,ay'ı
Hayır o güzel dilin aksini söylemesin inanırım
Ben sen iyi desen iyiye kötü desen kötüye kanarım

En karanlık günümde gecemde bir başıma ortadayım
Evet yâr burda bekliyorum ateşin yaksın kôr tadayım
Ben bu şiiri sana mı yazdım sorarsın belki okuyunca
Lâkin binlerce yol çıkar her ipliği ince dokuyunca

Aklının seslerinde kayboldun mu sen hiç güzelim
Yaradan mı verdi bunu biz ona mı dudak büzelim
Ben uykumdan sıçradım da uyandım işte kâbusuma
Ben senden kaçtım da çıktım işte mahpusuma

Aylar önce yazdığım şiirin sonu gibiyim "soluyorum"
Bu ızdırabın acısı işte yâr ben artık solumuyorum
Ey beni mutlu etmek ona kolay olan kişi artık seç
Artık beni mutlu etmeyi seç zor olan kimse seçmez

Bana sordun belki de yüz kere ey cennet güzeli
Neden Kerem neden her şeyin bu kadar gizli
Çünkü insanların hep bir bahaneleri vardır ya hani
Çünkü onlar hep haklıdır ikna edilmezler sen sus bari