Çaresizlik.... Şiiri - Selami Keskin

Resimlerine bakarken hızlanır yüreğim
Telefondaki
Kısık, genizden gelen bir ses tonu
Üzüntülere düşüncelere bırakır beni.

Mavi mavi çiçekler açılırdı
Vaktinden önce
Gökyüzünde bulutlar renk değiştirirdi
Şimdi
Rahatsız olduğunu bile bile
Birşey yapamamanın çaresizliği
Bu bir bakıma ölüme kafa tutmaktır
Senin de canının yanmasıdır
O iğneleri yerken
Senin de tansiyonunun yükselmesidir
Mutluluk ve hüzün içiçedir
Belki yüz yılın salgını bu
Mutasyona uğrayıp bulaşıp geçen.

Duyarlı olmak lazım
O acı çekip evlere kapanırken
Hüzünlü şarkılar dinlemeli
Bir yanılsama durumu
Baskın bir biçimde
Olayları tahlilde zorlanma...

Ressam olsam ölü kuşlar karalardım
Şairim
Ruhumu karalıyorum
Olumsuz düşüncelerle
Kelimeler ağlıyor çaresizliğine
Ama umutsuz olmamalı insan...

Aynı çizgideyiz ikimiz biliyorum
Mutlu sonları sevmeliyiz birlikte
Belirsizlik, özlem ve salgın
Üçü bir arada dans ediyor
Bekliyor geçmeyen zaman buluşmamızı
Hiçbir şey yaşanmamış gibi
Mutlu günlere dönmeyi düşleyelim
Sevgili annenin doğum gününü kutla
İhmal etme sakın
Yetinmezliklerin, hırçınlıkların sırası değil
Sabırlı olma zamanı...

En son görüştüğümde
Kar yağıyordu tepelerdeki evlere
Zeminlerden yükseklere bakıyordum
Özlemlerime el koymayın
Bizimkisi
Çaresizlik ve kavuşma özlemi.