Yıkılacak elbet bir gün endamı,
içime düşen yıldızların.
Yankılanacak o zaman büyüsü
gözlerimi kapattığım
akşamların.
Ne öfke kalacak içimde...
Ne de bugün.
Dünyayı ecelden terk
ettiğim gün.
Zamansız sevişmeler gibi
akacak. Masum ve sıcak.
Çaresizliğim zirvesinde olacak.
Rüzgâr ve güneş sıkıntıdan,
dudaklarıma dokunacak.
Feleğimin sessizliği
bozulacak.
Baş ucuma dikili bir taş konulacak.
Ve o bedenim sararmış yaprak,
kulluğundan ırak. Üzerinde...
Bir avuç kuru toprak.
12.02.2003 / 'Zamana Yenilirken'
www.yahyaakbulut.com
Kayıt Tarihi : 13.5.2005 17:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (1)