"Çaresizliğimdendir bu içimdeki yangın..."
Söndüremediğim bir ateş var içimde,
Ne zaman susmaya çalışsam
Bir alev daha düşüyor yüreğime.
Konuşsam yaralıyor,
Sussam boğuyor...
Ben istemedim böyle yanmayı.
Ama sevmek bazen yakıyor,
Tüketmeden dokunamıyor insana.
Ve bazen,
Elinden hiçbir şey gelmemesi,
En çok yakan şey oluyor...
Kalbim o gün bugündür tutuşmuş bir orman gibi.
Sana söyleyemediğim her kelime,
Bir duman gibi yükseliyor içimden.
Ve ben susarak sevmeyi öğrendim.
Ama unutmadım…
Çünkü bazı yangınlar,
Sadece içten içe yanar…
Kayıt Tarihi : 27.6.2025 13:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!