Hep senle olmak istedim
Hep senli günler...
Hep senle gülmek istedim
Hep senli sevinçler...
Hep senle oynamak istedim
Hep senli oyunlar...
Yalnız kalmaktan korkan ben
Şimdi yalnız ve çagresiz çırpınıyorum
Belki boğulmak uzereyım
Belkide çoktan battım haberim yok
Sevgisiz kalmaktan korkan ben
Karanlık günlerdeydim.
Bir ışık vardı beni aydınlatan,
Huzura vardıran,
Üzüntümü yarıya indiren,
Enbüyük kaynağımdın,
Hatta yaşama sevincimdin yar,
Yağmurlu bir gündedir sana olan hasretim
Özlemlerim hep bir sonbahar akşamındadır
Camın kenarındadır seni bekleyişim
Yağmurla birlikte gelmeni isterim
Yağmur diner, hatta kurur yerden
Ama senin ayak sesin duyulmaz uzaklardan
Yalnızlık ülkesinden gelen minik bir çocuk
Küçük sevimli tatlı bi okadarda hoş,
Masum gülücüklerle etrafa bakıyor
Öyle güzelki insanların ilgi odağı olmuş
Öyle tatlı ki hemen fark ediliyo
Diğer çocuklara benzemiyor
Uçsuz bucaksız bir denizde
Seni beklemek vardı gece yarısı
Korkularımda vardı cebimde, özlemlerimde
Umutlarımda vardı yüreğimde, sevgimde
Belki umuda bir adım vardı
Ama atacak yüreğim ve cesaretim yoktu
Senden ögrenmiştim ben birçok şeyi
Bakmayı görmeyi, görebilmeyi
Senden öğrenmiştim ögrenmem gerekenleri
Emeklemeyi, yürümeyi, koşmayı
Yoruldum...
Gücüm kalmadı seni yaşamaya
Cesaretim kalmadı hadi demeye
Elini tutmaya,
Yüreğine dokunmaya
Gidiyorum senden...
Gidicem diye tutturdun dünden beri
Gitmeliyim kalmamalıyım deyip durdun
Yarın son dedin
Artık yokum dedin
Bugun tadını çıkar, bu asi yüreği görmüyceksin dedin
Dedinde niye gideceğini hala söylemedin
Gülmeye geldim buraya
Yaşamaya eğlenmeye
Hayatın tadını almaya geldim
Coşmaya coşturmaya geldim
Sevmeye sevilmeye geldim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!