Canözüm Günaydın Şiiri - Serap Demirtürk

img src=''

Canözüm Günaydın

Bir tanem, günaydın,

Günün aydın olsun.
Dilerim ki yüreğine gülün gölgesi düşmesin
Ve sen,
yüzünde gülüşlerin en güzeli ile bak geleceğe.

Nasılsın.?
Bak, karlara güneş şavkını vuruyor...
Kim demiş ki kışın mutlu olunmaz....
Kulağımda sesin., özledim...

Ne zormuş seni sevmek.!
Seni - kaçmayasın diye -
Yüreğin dehlizlerine sakladım...
Olur ya
Yaz gelir de uçar gider –belki- deli yüreğin.

Canım, sizin ellerin türküleri nasıldır?
Oralarda özlem türkülerinde ne denir ki?
Keşke bilsem...
Bilsem de alsam sazı elime söylesem kendimce...
Saz acır da kendi ses verir belki tellere.
Öyle zor ki seni böyle özlemek...
Bilirsin, bilirsin işte.
Sevda, ateşten bir yumak top.
Al tut elinle desen kimse tutmaz.
Ama o narın içinde yanmak...
O nar için can feda edilir!

Bir türkü var şimdi çalan:
“Ayrıldım da yar yolunu gözlerim.”diyor ozan...
Canözüm, dayanamam bilirsin...
Ne etsem bilemem ki...
Ayrılsam dayanamam,
Ayrılmasam gidişine kıyamam...
Sen gitmesen, ben gitsem,
Sen benim gidişime kıyamazsın.
Ne etmeli bilmem ki...
Rabbim yolumuzu bekler, gitmeli.
Gitmeli de...
Sen duyma diye
“Niye kırdın bu gülü dalından? ” diye bahane edip
Küssem de...
ayrılık acısına mı koysam yüreğini;
Küstü deyip unutsan mı beni de
Yaşamasan yok oluşumun acısını...
Bu var ya çok zor bir düşünce!

Yar, zülüflerim ağardı, gelmedin.
Kıyamam ki ben senin buz gibi tenine dokunmaya...
Kıyamazsın ki sen bana...
Gel, göz görürken uzat ellerini de helalleşelim...
Yaşadı bil, uzakta bil.
“Vefasızdı, bıraktı gitti.”de.
Yeter ki,
Ah canözüm....
Yeter ki bir nebze az üzülsün yüreğin...

Camdan bakıyorum uzaklara,
Seni düşlemek istiyorum....
Onu bile yapamıyorum!
Nerdesin?

Serap Hoca

Bu şiirin hikayesi:

03 Haziran 2007 Pazar 20:47:55

HERKES Mİ DUYMUŞ?

Sevmek ne ki...Can olmak bir cana ne ki...Dokunmadan, sarılamadan sımsıkı, omzuna yaslanıp ağlayamadan, birlikte yaşlanamadan sevmek ne ki...Bırakıp da gitmek bedeni, sevdayı öksüz bırakmak ne ki.Canımsın diyemeden gayri bir cana, yaşamak ne ki...Gelmeyeceğini, duymayacağını bile bile yaşamak ne ki...Duymayan kulağa şarkılar söyleyememek ne ki...
Kabardı yürek, coştu dalgalar...
Rüyalar da yetmedi duyguları coşturmaya...Dalıp gitti..Nerde, napar? Güneş ona da verir ışığını, rüzgar onu da savurur mu ben gibi? Sonsuz bir acı bu...Sonsuz...Bitmeyen, tükenmeyecek olan...ve bedenle toprağa sarılan...suskun bir acı...
Bu, sevmektir. Şu taş, sevemez ki...Şu cam hissedemez ki... Şu kumaş saramaz ki sevdayı...Olsun...Sevmek, hissetmekse, şu kelimeler de cansız. Sen olur bazen de gelir bir kumru gibi sığınır kalemime...can olur benimle..yar olur bana...Ses verir sana yüreğimden...
Duy beni ey sevilen...Duy ki anla,sevdan bende kalmıştır. Duy beni ve bil ki erişilmez tek şey, gönüldür. Gönül denen ummanda salın da gez ey yar boylu boyunca.

SERAP HOCA