Canözüm Şiiri - Yavuz Erdin

Sana bir çay demlesem yüreğimin közünde.
Oturup gönül tahtıma içermiydin benimle?
Dalarmıydın her yudumda uzak hayallere?
Söyle canözüm söyle,imkansızmıyız sence?

İlk yudumda kuracağın hayallerini.
Son yuduma saklamak akıl karımı ki?
Bilemezsin zaman çürütür mü?Küllendirir mi yüreğimi?
Söyle canözüm söyle,doğru mu yarına bırakmak beni?

Ömür çabuk geçiyor gelecek dediğin şu an.
Uzakta kalırsan eğer gemi ayrılacak limandan.
Acele et,koş,son çağrı zili çalmadan.
Söyle canözüm söyle,yetişirmisin fırtana kopmadan?

İnsan çok hayal kuramazmış bir zaman sonra.
Her eli tutamazmış ateşlerde yana yana.
Biçare bir yürekle yapayalnız kala kala.
Söyle canözüm söyle,mücadele etmeye değer mi bu uğurda?

Uzak yakın demem bir kere sevdim desen bana.
Tüketirim mesafeleri engelleri yara yara.
Sıcak bir tebessümün bile yeter uçmak için havalara.
Söyle canözüm söyle,kavuşmam münkün mü sana?

Bir deli sevda rüzgarıdır yüreğimden kopup gelen.
Öyle bir duygu ki bu tüm korkuları silip yokeden.
İşte,karşındayım, ne olursa vazgeçmeyecek ben.
Söyle canözüm söyle,benimle yürürmüsün sozsuzluğa elele.