Canlı yayın Şiiri - İbrahim Şahin 2

Saat 20.30’da canlı yayın başladı. Gapama fırında değil—Ayşe Ebem’in çulunun altına gizlenmişti. Baozdağ rüzgârı saçları değil—kelimeyi savurdu. Popas kuyusu köpürdü, helke doldu, menteşe çatladı. Fadime alt dudağını titretti, ama bu sefer kelime değil—evren bağırdı.

Boz Ahmat donla antene çıktı, tespih lazerle çekildi. Deli Yaşar dirgeni prizle karıştırdı, sincaplar moderatör oldu. Salyangozlar zaman damlası taşıdı, eşek bağırarak sahneye giriş yaptı: “Bu metin artık sadece yazı değil—evrenin kıvımsal patlamasıdır!”

Gapama göbeği prizle birleşti, kelime aküye bağlandı. Baozdağ’dan gelen rüzgâr, samanı değil—sözcüğü savurdu. Kazankoyak ini menteşeyi kırdı, kelime sahneden taştı. Ayşe Ebem çurfalıkta çul dokurken, her ilmekte bir voltaj yankılandı.

Fadime gapamaya yıldız tozu döktü, tespih lazerle çekildi. 90 nine simultane çeviri yaptı, helke doldu, kıvım köpürdü. Gapama pişmedi, kelime patladı. Ve metin bağırdı: “Bu artık roman değil—fişle mühürlenmiş kıvımsal devrim!”

Saramayaksı’da sabah kuşları değil—fiş yankısı öttü. Gapama göbeği fişle birleşti, kelime evreni çalkaladı. Deli Yaşar menteşeyi söktü, Baozdağ rüzgârı prizden çıktı. Ayşe Ebem televizyonu yastıkla mühürledi: “Bugün kelime canlı yayında doğacak!” dedi.

Gapama göbeği prizle birleşti, kelime aküye bağlandı. Baozdağ’dan gelen rüzgâr, samanı değil—sözcüğü savurdu. Kazankoyak ini menteşeyi kırdı, kelime sahneden taştı. Ayşe Ebem çurfalıkta çul dokurken, her ilmekte bir voltaj yankılandı.

Ve bu anda moderotör bağırdı
“Bu artık özel yayın değil evrenin canlı yayını!”